Her insan anne ve babasının oluşturduğu bir aynadır. Kendi benliğimizi oluşturabilmemiz için öncelikle geçmişte yaşadığımız ailevi ilişkilerimizle yüzleşmemiz gerekmektedir. Psikolojik sorunlarımızın kaynağını ancak bu şekilde çözüme kavuşturmamız mümkündür. Yaşadığımız bazı sorun ve yanlışları kabullenip kendimize yeni bir yol çizmeye gayret göstermeliyiz.       

Tolstoy diyor ki; “ Belki de her şeyi kabullenip hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir. Ve zorla olan hiçbir şey güzel değildir. "

Psikolojimiz her gün istediğimiz noktada ilerlemeyebilir. Tabi ki hiçbirimiz makine değiliz. Her gün aynı olamayız. Kimi zaman çok enerjik ve mutlu; kimi zaman daha bitkin, düşünceli oluruz. Bazen olaylara karşı hassasiyetimiz yüksek olabilir. Kendi kendimizle baş başa kalmak isteyebiliriz. Ama her ne olursa olsun kendimize karşı sabırlı ve kibar olmaya çalışmalıyız. Nezaketimize başka insanların gereksinim duyduğu kadar bizler de öz-şefkate ihtiyaç duyarız. Bunun yanı sıra kendimize nazik davranmamız öz güvenimizi geliştirmemiz konusunda yardımcı olacaktır. 

 İnsanlarla kendimizi kıyaslamakta psikolojik olarak bizleri yıpratan bir şeydir. Her insanın kendisine ait özellikleri ve tecrübeleri vardır. Bu bakımdan; kendi yeteneklerimize ve ilgi alanlarımıza yoğunluk vermeliyiz. Dikkatimizi neye odaklarsak onu çoğaltırız diye bir söz vardır. Çünkü dikkatimiz o şeyin enerjisini canlı kılar. Olumsuzluğa ve umutsuzluğa kapılırsak kötü duygulara bürünürüz. Olumlu düşünüp umutlu olursak güzel şeyleri çekeriz. Hayatta her zaman bir umut olduğunu unutmamalıyız. Zihnimizi ve ruhumuzu ferah tutup yaşadığımız tüm güzellikler için her daim şükretmeliyiz. 

“ Ve sen, kendin için dünyadaki en önemli insansın. Öyle olmalısın! “ 

                                             Doğan Cüceloğlu