Havalar uzun süredir parçalı bulutlu. Bu havalara ezelden tanışız içimizden.

"Nasılsın" sorusuna içimizde fırtınalar koparken bile yüzümüze kondurduğumuz koca tebessümle "iyiyim" diyen çağın yalancılarıyız.

Soru kalıbındaki ilgi cümlesinin altında yatan samimiyetten uzak manayı esasen biliriz ne soruyu yönelten nasıl olup olmadığımızın umurundadır, nede daha soru bitmeden ezbere iyiyim diyen kişi. Yanıtlarken kimse kararsız kalmaz, cevap bellidir. Eskilerden ehli irfandan biri bir diğerine "nasılsınız?" diye sormuş. O da boş bulunmuş “yirmi bin dirhem borcum var” demiş. Sesini çıkarmadan çekip gitmiş, nesi varsa derlemiş, toplamış, satıp o kişinin borcunu ödemiş. Bunun ardından yüzde tebessüm oluşturan tecrübe dolu; “bir daha bir kimseye ‘nasılsın’ diye sorarken düşünürüm" demiş. İmam-ı Gazali Hazretleri: “Merak etmediği, dert etmeyeceği halde "nasılsın?" diye sormak münafıklıkta bir mertebedir” der. Osmanlıda da kendinden yaşça büyüğe “nasılsın?” diye sormak edebe mugayir sayılırmış. Çünkü “nasılsın” dediğin kişinin derdini çözebilecek tecrübeye sahipsen “nasılsın” diye sorulurmuş. Gençlere tavsiye olarak; "derdinden anlamadığın veya çözemeyeceğini bildiğin kişiye “nasılsın?” deme!" diye öğütler verirlermiş. Bu muazzam, müthiş bir ölçü değil mi? Parçalı bulutlarımızı gizlemek, hep güneşli görünmek zorunda hissettiğimiz, daha sormadan iyi olduğumuz bu çağda ne kadar ucuz, basit kullanıyoruz "nasılsın" ları. Yazdığım tüm bunlar çağın artan samimiyetsizliğine, ikiyüzlülüğüne göndermedir. 

"Derman olacak sözün yoksa, derdimi meşgul etme" der sevdiğim yazar Gökhan Özcan. Birbirimizin nasıl olduğunu samimiyetle merak ettiği, dürüstçe verilen cevaplara derman olabildiği, laf olsun diye birbirimizin derdini meşgul etmediği, gerçekten birilerinin iyi veya kötü olduğu umurumuzda olduğu, dilimizde zikrettiğimiz yanıtlarla gönlümüzden geçen yanıtların aynı anlamı ifade ettiği aydınlık yarınlar diliyorum. Bu sefer parçalı bulutsuz olsun.