Bayram sözcüğü Eski Türkçede festival ve kutlama anlamları itibari ile dilimize yerleşmiş olup, Eski Türkçede padram yani neşe coşku anlamlarına gelmekteydi. Ayrıca Farsça da padram (neşe, mutluluk, huzur, sükun) anlamlarında kullanılmaktaydı.

Bayram kelimesini duyduğunuzda zihninizde ilk beliren kavramlar neler? Bu soruyu kendime sorduğumda birliktelik, huzur, manevi bütünleşme, yardımlaşma ve büyüklerimizin rızasını almak ilk aklıma gelenler oluyor.80 kuşağı olarak bilindik o cümleyi zihnimde kuruyorum bazı anlarda .

‘’Nerde o eski Bayramlar’’ diye. Aslımızı kaybetmeden o ruhu yaşatabilmek elimizde aslında. Çocuk zihnimde en çok hatırladığımda mutlu olduğum anlar rahmetli Anneannem ve dedemle geçirmiş olduğum bayramlardı kuşkusuz. Onların herkesi bir araya toparlama telaşları samimiyetin daha fazlaolduğu, çıkarların uzak olduğu zamanlardı. Kazanlarla yapılan yemeklerden eve bayramlaşmaya gelen herkes nasiplenirdi.Kavrulmuş soğanla terbiye edilmiş yoğurt çorbası kavurma, yahnisi…O lezzet ne yaparsam yapayım hiçbir sofrada hala tadamadığım benim özel nadir anlarımdan…

Sabaha kadar akşamları baş ucumuza koyduğumuz büyük mutlulukla giymeyi dört gözle beklediğimiz kıyafetlerimiz çocukluğumuzun vazgeçilmezleri arasında. Sabah kalktığımızda Barış Manço’nun radyodan gelen motive edici sesiyle daha da huzur kaplardı içimizi. Onun sözünü dinler erken kalkardık.(tabiki ebeveynlerimizin bu konuda otoritesi de etkilerdi bizi J ) Hemen bayramlıklarımızı  giyer Kendimizi özel ve güzel hissederdik. 

Osmanlı döneminde bayrama kadar sabredemeyip bayramlıklarını bir gün öncesinde yani Arefe gününde giyen çocuklara arife çiçeği denirdi. Arife çiçekleri diye tabir edilen nesildik. Sahip olduğumuz küçük şeylerden büyük mutluluklar edinen, paylaşmayı sevgiyi o küçücük yüreklerimizle fazlasıyla hisseder memnuniyetimizi göstermekten çekinmezdik. Ardından el öpme telaşı ve harçlıklarımızı almanın heyecanı, mutluluğumuzun daha daartmasına vesile olurdu. Babamız ve annelerimizle ,sevdiğimiz insanlar ile kucaklaşmanın, sevgilerini merhametlerini hissetmenin en güzel yoluydu bir nevi.

Yine unutulmazlarımızdan biri şeker toplama seansları. Evet bir nevi terapiydi bizim için. Binamızda ve çevre binalarda oturan tüm arkadaşlar toparlanıp şeker toplama curcunasına eşlik ederdik. En güzel şekeri veren hatta bunun yanı sıra balon harçlık veren cömert kişilerde çoktu. Onları bir iki gün sonra başka arkadaş gruplarımızla tekrar ziyaret ederdik...Yine bir iç çekip Ah nerde o eski bayramlar diyesimiz geliyor. Aslında bu ruhu yaşatmak o iklimi hissettirmek için şehrimizce de güzel etkinliklere çocuklar teşvik edilebilir. Bu vesile ile güzel projeler oluşturmak mümkün. Mezar ziyaretleri yapılabilir sadece kendi yakınlarımızın olması gerekmiyor. Mezarlarda çiçekler bulundurup oranın o gün renklenmesi bu amacın uhreviyatına dair ziyaretlerin sık yapılması bu bağlamda düşünülebilir. Nasıl ki ramazan şenlikleri yapılıyor şehrimizde bayram coşkusuyla kutlayacağımız panayır havasında güzel etkinlikler bayramlarda da yapılabilir.

Kardeşliğin birlik beraberliğin dostluğun sevgi ve saygının sembolü olan bayramlar beslenebildiğimiz can damarlarımız. İnsanların ortak değerlerde buluşarak barış ortamının sağlandığı en güzel fırsatlar. Bunların kaçırılmaması ve nesilden nesile güzel değerlerimizi aktarmak, hatırlatmakta elbette bizim elimizde. Mesafelerin birleşmesi gibi kalpleri de birleştirmeliyiz. Başkalarını kaybetmemek için kendimizi kaybetmediğimiz, En çok gülümseyerek sadaka verip,sevdiklerimiz ile nefes aldığımız her an bayramdıryüreklere…

Ellerimizi açıp gökyüzüne ülkemizin huzuru barışı istikrarı için dualar edip insanların yüreklerine dokunabilmeliyiz.Huzur dolu nice bayramlara bayramlar bayram ola…

‘’Küle döndüysen, yeniden güle dönmeyi bekle. Ve geçmişte kaç kere küle dönüştüğünü değil, kaç kere yeniden küllerin arasından doğrulup yeni bir gül olduğunu hatırla.’’

                                        Hz. Mevlana